function remplaza_fecha(d){ var da = d.split(' '); dia = ""+da[0]+""; mes = ""+da[1].slice(0,3)+""; anio = ""+da[2]+""; document.write(dia+mes+anio); }

Μολύβι!

Μικρά αφηγήματα και ποιήματα από τον Σωκράτη Κουρτσίδη.

Σαν τα φώτα σβήσουν στην πόλη των παιδιών αφήνω το φαναράκι μου σε κάποια άγνωστη πόρτα και βγαίνω στους δρόμους. Έτσι απλά, γιατί έχω μέσα μου το δικό μου φως. Το θρόισμα των φύλλων παιχνίδι και συνομιλία με τον δροσερό αγέρα, σκιές που θροΐζουν και αυτές καθώς οι φλόγες των κεριών χορεύουν μέσα στη νύχτα.

Κάποτε μου είχες πει πως είναι αργά.

Μα τώρα πια μπορώ ακόμα να βαδίζω κάτω από τις φτέρνες σου, μπορώ ακόμα να αναπνέω την πρώτη σου ανάσα και να αντικρίζω μπρος μου όλα εκείνα που σε έκαναν να δακρύζεις από συγκίνηση και ευτυχία. Μπορώ ακόμα να δονούμαι από τους ήχους που τόσο αγάπησες, να διαβαίνω τα πλακόστρωτα δρομάκια των εποχών, να λαχταρώ, να αγαπώ, να υπομένω...

Σαν τα φώτα σβήσουν στην πόλη των παιδιών βρίσκω ξανά το φαναράκι μου σε κάποια ξένη πόρτα. Κάποιος μάλλον το χρειάστηκε, ίσως να ήσουν και εσύ. Προσπαθώ να ξεγελάσω τον εαυτό μου λέγοντάς μου πως έκανα κάτι σωστό, πως δεν βάδισα άδικα μέσα στο σκοτάδι, ίσως να υπήρξε κάποιο νόημα. Μέσα στο τόσο μικρό και μηδαμινό κρύβεται, λένε, το μέγα και το σημαντικό. Μα αξίζε αυτό; Άξιζε να πονέσεις και να υποφέρεις; Δεν μπορώ να ξεγελάσω τον εαυτό μου, δεν μπορώ...

Προσευχή.

Κάποτε μου είχες πει πως είναι αργά. Ποτέ δεν ήταν, ποτέ δεν θα είναι αργά. Γιατί μέχρι το τέλος θα βαδίζω με την καρδιά μου να χτυπάει σαν φάρος εκεί μέσα στο σκοτάδι, γιατί έχω μέσα μου το δικό μου φως· το δικό σου φως.

Γύρω από αυτό το Blog...

Αυτό το ιστολόγιο περιέχει προσωπικά μου κείμενα, γραμμένα με αρκετό μεράκι και φαντασία. Είναι αφιερωμένη στους φίλους και τις φίλες μου που διάβασαν τα περισσότερα και τους άρεσαν. Ακόμα περισσότερο στον πολύ καλό μου φίλο τον Άγγελο ο οποίος έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή το 2006 και που και αυτός με τον δικό του τρόπο με παρότρυνε να γράφω. Μου λείπουν τα γέλια και τα πειράγματά μας πάρα πολύ...

Οι περισσότερες μικρές ιστορίες με την ετικέτα "Ψυχογράφημα" ανήκουν στην ομώνυμη συλλογή. Μερικές απ' αυτές είναι σε πρόχειρη μορφή και ίσως πρέπει να υποστούν περαιτέρω επεξεργασία στο μέλλον. Τουλάχιστον 6 αναμένεται να προστεθούν μέχρι το τέλος του 2014. Η σειρά αυτή εστιάζει κυρίως στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής στις μεγαλουπόλεις, όπως είναι η αλλοτρίωση, η ανεργία, η αποξένωση των ανθρώπων, οι εικονικές σχέσεις, ο συνωστισμός, ο μικρός χώρος, η μοναξιά, ο πλασματικός τρόπος ζωής και το επιφανειακό lifestyle. Ο κύριος στόχος είναι να προβληματίσει τον αναγνώστη και να του δώσει ώθηση για κοινή δράση και συμμετοχή με τους συμπολίτες του στην επίλυση αυτών των προβλημάτων. Προσωπικά είμαι αισιόδοξος και πεπεισμένος ότι σιγά-σιγά με επιμονή και συνεχή αγώνα πολλά από αυτά τα προβλήματα θα λυθούν.

Εύχομαι να σας αρέσουν.

Σωκράτης Π. Κουρτσίδης

Γύρω από τον συγγραφέα

Γύρω από τον συγγραφέα
Σωκράτης Π. Κουρτσίδης
Όλα τα κείμενα που βρίσκονται σε αυτό το Blog

Όλες οι αναρτήσεις και τα κείμενα σε αυτό τον ιστότοπο αποτελούν πνευματική εργασία του Σωκράτη Π. Κουρτσίδη και προστατεύονται από το Νόμο {Ν.2121/1993, άρθρο 51, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα} και από νόμους που ισχύουν στο Διεθνές Δίκαιο, Αγγλικό Δίκαιο και τις Διεθνείς Συμβάσεις Βέρνης Παρισιού για τα Πνευματικά Δικαιώματα στο Διαδίκτυο για τις άλλες χώρες, επικυρωμένες από το Νόμο 100/1975 περί πνευματικής ιδιοκτησίας κι όλες τις μετέπειτα τροποποιήσεις του. Απαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας της δημιουργού η με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση, αναπαραγωγή, εκμίσθωση, δανεισμός, μεταποίηση, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό με οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρος του εκάστοτε έργου των αναρτήσεων.

Για οποιαδήποτε επικοινωνία με τον συγγραφέα, το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 2118007270.